Uchwały właścicieli lokali są formą decydowania o nieruchomości wspólnej przez ogół właścicieli. Mogą dotyczyć wielu kwestii, gdyż są niezbędne do dokonania przez zarząd czynności przekraczających tzw. zwykły zarząd, do których można zaliczyć na przykład udzielenie absolutorium zarządowi wspólnoty, przyjęcie rocznego planu gospodarczego, ustalenie wysokości opłat na pokrycie kosztów zarządu czy dokonanie podziału nieruchomości wspólnej. Kwestia podejmowania uchwał jest regulowana przez ustawę z dnia 24 czerwca 1994 roku o własności lokali, a także przez regulaminy wspólnoty.
Zazwyczaj uchwały podejmowane są na zebraniu właścicieli, zdarza się jednak, że głosuje się nad nimi w trybie indywidualnego zbierania głosów. O prawidłowo podjętej uchwale można mówić, gdy za jej podjęciem zagłosuje więcej niż 50% ogółu właścicieli (art. 23 ust. 2 u. w. l.). Głosy liczy się w stosunku do wielkości udziałów przypadających na poszczególnych właścicieli. Możliwe jest jednak w określonych przypadkach uznanie, że każdemu właścicielowi przypada jeden głos.
Co jednak zrobić w sytuacji, gdy na zebraniu właścicieli nie udało się uzyskać wymaganej większości głosów, bo na zebranie stawili się właściciele posiadający 30 % udziałów w nieruchomości wspólnej?
Ustawodawca dopuszcza wówczas zastosowanie tzw. mieszanej metody zbierania głosów nad uchwałami, tj. częściowo w trakcie zebrania a częściowo w drodze indywidualnego zbierania głosów (art. 23 ust. 1 u. w. l.).
Uchwała jest dopiero podjęta o uzyskaniu większości, tj. więcej niż 50 % głosów. O podjęciu (bądź nie) uchwały należy również powiadomić wszystkich uprawnionych do głosowania w sposób przyjęty w danej wspólnocie mieszkaniowej. Powiadomienie powinno być dokonane na piśmie (art. 23 ust. 3 u. w. l.). Należy o uchwale powiadomić wszystkich właścicieli, a więc zarówno tych, którzy brali udział w podejmowaniu uchwały, jak i tych, którzy w tym nie uczestniczyli (zob. wyrok SA w Warszawie z dnia 24 października 2013 r. – I ACa 822/13). Niepowiadomienie o treści uchwały nie wpływa na jej skuteczność (zob. wyrok SN z dnia 8 lipca 2004 r. – IV CK 543/03), a jedynie na bieg terminu do zaskarżenia uchwały.